چمث پالیهاپیتیا (Chamath Palihapitiya) که یکی از مدیرای قدیمی فیسبوکه که تو این ویدیو درباره‌ی وضعیتی که شبکه‌های اجتماعی برای جامعه‌ی امروز ساختن صحبت می‌کنه.
این ویدیو بخشی از سخنرانی چمث پالیهاپیتیا توی مراسم فارغ‌التحصیلی دانشگاه کسب‌وکار استنفورده که سال ۲۰۱۷ ضبط شده.
چمث پالیهاپیتیا کیست؟
چمث پالیهاپیتیا یه سرمایه‌گذار خطر پذیره که توی سری لانکا به دنیا اومده و به کانادا مهاجرت کرده و الان یه آمریکایی-کاناداییه.
بین سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ مدیر اجرایی ارشد فیسبوک بوده و مالک گلدن استیت واریرز و بنیان‌گذار سوشال کپیتاله.
سندی پرکیلاس، مدیر عملیات سابق فیسبوک و مدیر محصول سابف اوبر توی مستند معضل اجتماعی (the social dilemma) چمث پالیهاپیتیا رو اینجوری معرفی می‌کنه:
چمث اون اوایل مدیر ارشد بخش رشد فیسبوک بود و تو این صنعت به خاطر پیشگامی تو خیلی از تاکتیک‌های رشد که برای رشد فیسبوک با چنین سرعت باور نکردنی‌ای استفاده شدن خیلی شناخته شده‌اس.
و بعد از اون، تاکتیک‌های رشدش تو سیلیکون‌ولی به یه دستورالعمل استاندارد تبدیل شدن که در اوبر و خیلی از شرکت‌های دیگه استفاده شد.
یکی از چیز‌هایی که اون درش پیش‌قدم بود، استفاده از آزمایش علمی آ/ب روی تغییرات فیچرهای جزئی بود که الان به‌طور گسترده توسط گوگل و فیسبوک و کمپانی‌های مشابه استفاده می‌شه.
(مستند the social dilemma، دقیقه ۲۷)
خلاصه اینجوری باید بگیم که: اگه این آدم اون زمون تو فیسبوک نبود، فیسبوک نمی‌تونست انقدر زیاد و سریع رشد کنه.
احساس گناه
این موضوع رو نباید سرسری ازش بگذریم که تعداد زیادی از کسایی که تو سیلیکون ولی و کمپانی‌های بزرگ فناوری مشغول به کار بودن تو سال‌های اخیر بیرون اومدن و نسبت به کارایی که کردن یا چیزایی که ابداع کردن احساس پشیمونی دارن.
نمی‌شه به این افراد ایراد گرفت، چه اینکه خودشون مثل همین چمث پالیهاپیتیا یا جاستین روزنشتاین خالق کلید لایک فیسبوک، بارها گفتن که فکر نمی‌کردن کارایی که داشتن انجام می‌دادن به اینجاها برسه.
به نظرم به چیزایی که این عده دارن می‌گن باید جدی‌تر گوش بدیم. این حرفا حرفای آدمای عادی نیست. حرفای کساییه که پایه‌های چیزی که امروز به عنوان شبکه‌ی اجتماعی می‌شناسیم رو ساختن.
مشکل جهانی
چمث پالیهاپیتیا همونطور که دیدی معتقده این مشکلی که ساختار فعلی شبکه‌های اجتماعی دارن برای جوامع درست می‌کنن، مربوط به فقط آمریکا نیست. یه مشکل جهانیه.
وقتی یه مسئله جهانی شد یعنی خیلی ریشه‌دار و عمیق شده و می‌طلبه که هر کسی تو هر جای دنیا نسبت بهش تو مرحله‌‌ای شناخت پیدا کنه که حداقل بتونه آسیب‌هاش رو کمتر کنه.
فعلاً کاری به ارائه‌ی راه‌حل ندارم، شناخت مشکل و آگاه شدن به آثار سوء اون کمترین کاریه که در حال حاضر می‌تونیم انجام بدیم. شاید تونستیم فرار کنیم یا به کم اثر شدنش کمک کنیم.
در هر صورت به نظرم برای تمام کسایی تو شبکه‌های اجتماعی فعال هستن دونستن این چیزا واجبه. کمترین اثرش اینه که شاید باعث بشه الکی مردم رو وادار به ورود به شبکه‌های اجتماعی نکنیم یا اگه خواستیم کسی رو دعوت کنیم عوارضش رو هم بهش بگیم که با آگاهی وارد بشه.
اقا دمت گرم واقعا
عشقی امید جان