برنده‌ی بازی اونه که بیشتر خودشو شناخته، نه اونی که مردم بیشتر شناختنش!

می‌دونی چرا می‌گن کسب حلال عبادته؟ چون باعث می‌شه آدم بهتری بشی. کسب حروم اگه بدترت نکنه، بهترت نمی‌کنه.

تمام افرادی که تلاش می‌کنند بین آموزش و سرگرمی تفاوت قائل شوند درباره‌ی هیچ‌یک اطلاعی ندارند. [مارشال مک‌لوهان]

هر چی بیشتر درگیر سیاست‌ورزی بشی، همه چیز بیشتر سیاسی می‌شه و بنا به تحقیقات، برات سخت‌تر می‌شه که مخالفای سیاسی خودتو “آدم” ببینی. رسانه‌های خبری زندگی رو تبدیل به یه جبهه‌ی جنگ با دو طیف سیاسی می‌کنن؛ اما زندگی حقیقتا این نیست! [الیور برکمن]

توجه یکی از مهم‌ترین دارایی‌های ماست که حتما باید لحظه‌به‌لحظه خرجش کنیم، نمی‌تونیم ذخیره‌اش کنیم. این‌که به چی، کِی، چقدر، توجه می‌‌کنیم کیفیت و جهت زندگی ما رو تعیین می‌کنه. باید به چیزای بی‌اهمیت بی‌توجه و به‌اندازه متوجه چیزای مهم باشیم.

مهم‌ترین وظیفه‌ی الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی، بلعیدن توجه ماست جنگ صاحبای این پلتفرم‌ها، الان سرِ ریزترین منابع توجهه. ذره‌ای نباید از دست بره! توجه ما رو تو دستشویی، سر سفره، تو مهمونی یا هرجای دیگه‌ای دارن می‌مکن.
اینجوری اونا پولدارتر و ما بی‌رمق‌تر می‌شیم.

سلبریتی کسی است که به‌خاطر شناخته‌شدگی‌اش، شناخته می‌شود. دنیل جی بورستین.

چجوری شروع کنم؟ همون‌جوری که بچه‌گی شروع می‌کردی.

+ میای بازی کنیم؟
– آخه بلد نیستم.
+ بیا، عیب نداره، یاد می‌گیری.

فقط یه بازیه…

دچار کمالگرایی شدم، یِ‌جورایی یعنی این که می‌خوام چیزی ارائه بدم که اون تصویری که تو ذهنم از خودم ساختم رو منعکس کنه. نه اونی که واقعا هستم.

عمراً نتونی با فکر کردن به این نتیجه برسی که می‌شه سالیانی فقط در مورد گوشت‌کوب حرف زد! عمق‌گرفتن تو یِ موضوع فقط با عمل کردن محقق می‌شه. اینجا جای فکر کردن نیست چجوری می‌خوای به یِ مسیر ناشناخته که تا حالا هیچ‌کس نرفته فکر کنی باید راه بیفتی، بری و کشفش کنی.

استراحت کار ذهنی کار جسمی، و استراحت کار جسمی خوابه. کار فکر کردی تبلت و موبایل استراحت نیست. استراحت بعد از کار فکری جمع کردن کتاباس، پیاده‌رویه. از خستگی کار ذهنی به خواب پناه ببری بدتر دچار استرس و وسواس میشی. [دکتر عزیزی، نمی‌شناسمش]