ماشین، هوش مصنوعی، الگوریتم هم خطا می‌کنن؛ و ما تو این دوره باور داریم: انسان جایزالخطاس اما ماشین نه. ماشین رو دارای «مقام عصمت» می‌دونیم و مبری از هر گونه اشتباه. آیا این موجود قابل ستایش نیست؟ وقتش نرسیده این موجود هوشمند (پیش‌بینی‌کننده) رو پرستش کنیم؟ چی بالاتر از اینکه بنده‌ی ماشین باشیم؟

کل داستانِ هوشمصنوعی دست ۹ تا شرکته: گوگل، مایکروسافت، آمازون، فیس‌بوک، آی‌بی‌ام، اپل، ۶ تا کمپانی آمریکایین، بایدو، علی‌بابا و تنست چینیا. اینا اون شرکتایی هستن که ایده‌ها و آرمان‌های مدیراشون قراره به تمدن آینده‌ی بشر شکل بده.

+ دیگه نمی‌کشم، می‌شه یه ماه برم مرخصی؟
– هیچ مشکلی نداره، فقط برگردی پیجت خراب می‌شه
+ دو سال مدام روش کار کردم؟!
– من مجبورت نمی‌کنم. آزادی هر کاری دوست داری بکنی
+ یعنی می‌ذاری برم؟
– برگردی پیجت خراب می‌شه!
(دیالوگ ثابت صاحب حساب کاربری و الگوریتم شبکه‌های اجتماعی)

ریاضی‌دانا می‌گن به‌خاطر پیچیدگی سیستم‌ها و سیالیتِ همیشگی آینده، محاله بتونیم “تصمیم بی‌نقص” بگیریم. چون تعداد متغیرها مجهوله به هیچ‌وجه نمی‌شه مدلی ساخت که همه جوابارو سبک‌سنگین کنه.