داستان شبکه‌های اجتماعی صرفاً این نیست که بچه‌ها دارن از راه بدر می‌شن یا وقتو تلف می‌کنه ماجرا، ماجرای تغییر انسانه. عوض شدن آدمی که الان هستی به یه پله پایین‌تر.

صمیمیت با زیاد شدن فالوورات ناپدید می‌شه. وقتی دو هزار نفر هر روز بهت پیام بدن مجبوری توجهتو بین همشون یا حداقل یه تعدادی‌شون پخش کنی. مجبوری با هر کی فقط یه کوچولو حرف بزنی. هر چی بیشتر دورت شلوغ بشه تنهاتر می‌شی!

باید آهسته و پیوسته بری. ولی چون خودتو الان بازنده می‌دونی و می‌خوای برسی به نقطه‌ی موفقیت تا برنده بشی، عجله می‌کنی. خودِ حرکت تو مسیر موفقیته و مسیر خودتی. دقت کن!

می‌دونی چرا می‌گن کسب حلال عبادته؟ چون باعث می‌شه آدم بهتری بشی. کسب حروم اگه بدترت نکنه، بهترت نمی‌کنه.

هر چی بیشتر درگیر سیاست‌ورزی بشی، همه چیز بیشتر سیاسی می‌شه و بنا به تحقیقات، برات سخت‌تر می‌شه که مخالفای سیاسی خودتو “آدم” ببینی. رسانه‌های خبری زندگی رو تبدیل به یه جبهه‌ی جنگ با دو طیف سیاسی می‌کنن؛ اما زندگی حقیقتا این نیست! [الیور برکمن]

توجه یکی از مهم‌ترین دارایی‌های ماست که حتما باید لحظه‌به‌لحظه خرجش کنیم، نمی‌تونیم ذخیره‌اش کنیم. این‌که به چی، کِی، چقدر، توجه می‌‌کنیم کیفیت و جهت زندگی ما رو تعیین می‌کنه. باید به چیزای بی‌اهمیت بی‌توجه و به‌اندازه متوجه چیزای مهم باشیم.

دچار کمالگرایی شدم، یِ‌جورایی یعنی این که می‌خوام چیزی ارائه بدم که اون تصویری که تو ذهنم از خودم ساختم رو منعکس کنه. نه اونی که واقعا هستم.

بد: انتقاد می‌کنم که نشون بدم بالاترم، یا از روی حسادت و کینه طرفمو خراب می‌کنم.
خوب: از روی خیرخواهی نقد می‌کنم که طرف مقابلم بالا بره. بر عکس مدل قبل که می‌خوام بیارمش پایین.

تو هر چی دوست داری از استراتژی و تاکتیک بگو. من هر راهی رو رفتم تهش یه چیزی دیدم: خداست داره خدایی می‌کنه.
یادت نره، بعضی وقت‌ها آسمون رو نگاه کن…

یه قسمت درخت بیرون از خاکه، یه قسمتش داخل خاک. مردم چون فقط میوه و شاخ و برگ درخت رو می‌بینن از روی همون قضاوت می‌کنن. به نظر مردم اهمیت نده و به میوه و شاخ و برگ درخت بقیه نگاه نکن. خیلیا که بدون ریشه زدن اومدن بالا با یه باد کوچیک میفتن. تا فرصت داری خوب ریشه بزن.