اون طور که سارا فرایر تو کتاب بدون فیلتر می‌گه، تو سال ۲۰۰۶ «گوگل… بیشتر به دست دانشجویان سابق استنفورد اداره می‌شد که تصمیمات‌شان را بر پایهی دادهها میگرفتند.» درسته که این طرز فکر تو بقیه‌ی شرکت‌های سیلیکون‌ولی حاکم بود ولی «در گوگل تصور بر این بود که هر مسئله‌ای یک پاسخ درست دارد که می‌توان از طریق تجزیه و تحلیل کمی به آن دست پیدا کرد.»
یکی از نمودهای شاید افراطیِ این فرهنگ که اتفاقاً  باعث افزایش سود ۲۰۰ میلیون دلاری گوگل شد، کاری بود که ماریسا میر(marissa mayer) مدیر صفحه اصلی گوگل که بعدها مدیر عامل یاهو شد تو زمینۀ اِی‌بی تستینگ(A/B testing) انجام داد. این فرهنگ خانم میر رو «بر آن داشت تا ۴۱ طیف مختلف رنگ آبی را امتحان کند تا بفهمد کدام رنگ به بیشترین تعداد کلیک روی هایپرلینک‌های این شرکت منجر می‌شود.»

توییتر جایی بود که آنارشیست‌ها و افراد طردشده را جذب خود می‌کرد و به همین دلیل هم سرشار از آزادی بیان و روحیه‌ی ضد حاکمیتی بود. [بدون فیلتر، سارا فرایر]

آدام موسری (مدیر اینستاگرام از ۲۰۱۸): «فناوری خوب یا بد نیست، فقط هست. رسانه‌های اجتماعی یه تقویت‌کنندۀ بزرگ‌ان. باید با مسئولیت‌پذیری هر کاری رو که از دست‌مون برمی‌آد، انجام بدیم تا چیزهای خوب رو تقویت کنیم و چیزهای بد رو برطرف.»

سارا فرایر (نویسندۀ کتاب بدون فیلتر): «ولی هیچ‌چیزی را نمی‌شود گفت فقط هست. به ویژه اینستاگرام. اینستاگرام طوری طراحی نشده است که یک فناوری خنثی مانند برق باشد. تجربه‌ای است که با نیت قبلی طراحی شده و روی کاربرانش تأثیری دارد که گریزناپذیر است. بلکه محصول مجموعه‌ای از تصمیمات سازندگانش دربارۀ چگونگی شکل دادن رفتار مردم است.»

آیا می‌دانید پر جمعیت‌ترین کشور جهان ایالات متحدۀ فیسبوک است.