ماشین، ربات، هوش مصنوعی فقط می‌تونن مشاغل «هیومن انیمال» (انسان از اون جهت که با حیوانات مشترکه) رو بگیرن نه «هیومن» (انسان از اون جهت که چیزایی بالاتر از حیوانات داره). یعنی اگه می‌خوای تحت سلطۀ ماشین نباشی تنها راهش اینه انسان و انسان‌تر بشی. دقت کن!

مصرف کنترل‌نشدۀ شبکه‌های اجتماعی باعث به هم ریختن ترشح بعضی از هورمون‌ها، بی‌صبری و در نهایت تضعیف عقل کاربر می‌شه.

رقابت سرِ گرفتنِ سهم بازار بیشتر تا یه جایی سالم پیش می‌ره. از اونجایی که یکی از بازیکنا شروع می‌کنه به کلک زدن، بازی میفته رو دورِ نادور. دوری که از این به بعد باعث زشت‌تر شدنِ چهره‌ی بازیکنا می‌شه. منابع سریع‌تر و بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیره.

این منبع تا همین چند ده سال پیش “زمین” بود، ولی حالا منبع اصلی شده “انسان”. یعنی همه داریم سرِ هر چه سریع‌تر منهدم کردن خودمون با هم رقابت می‌کنیم. جالب نیست؟!

فک کن توییتِ اعتراضی بزنی و کسایی که شاکین لایکت کنن و فالوورات زیاد بشه. افزایش لایک و فالوور به خاطر اعتراض! حالا چی می‌شه؟ مسلماً هر چی تعصبی‌تر بشی و بیشتر باعث خشم یا ترس بقیه بشی زودتر رشد می‌کنی اینجوری «معترض» بودن می‌شه راهی برای کسب جایگاه اجتماعی!

به اعتقاد وایزنباوم، با هر چه بیشتر تجربه کردن زندگی‌مان از طریق نمادهای چشمک‌زن منفک روی صفحه نمایش‌مان، خطر بزرگ پیش روی‌مان این است که انسانیت‌مان مانند احساسات و همدلی را از دست بدهیم و همان ویژگی‌هایی را قربانی کنیم که از ماشین‌ها متمایزمان می‌کند. [کم‌عمق‌ها، ص ۲۲۷]

داستان شبکه‌های اجتماعی صرفاً این نیست که بچه‌ها دارن از راه بدر می‌شن یا وقتو تلف می‌کنه ماجرا، ماجرای تغییر انسانه. عوض شدن آدمی که الان هستی به یه پله پایین‌تر.

تریستان هریس تو ویدیوی مصاحبه‌ی مجله‌ی وایرد، تقریباً دقیقه‌ی ۳۶ مثالی می‌زنه که نشون می‌ده پیشنهادات یوتیوب برای کسی که دنبال یاد گرفتن گیتاره صرفاً بر اساس اینه که قبلاً کسایی که دنبال گیتار یاد گرفتن بوده چیا دیدن. البته اینم بازم جهت‌داره. یعنی اول کار بازم یوتیوب بوده که یه سری پیشنهاد داده و اونا از بین اون پیشنهادات چیزای بیشتری دیدن. و بعد از این مقدمه می‌گه که ماشین نمی‌تونه اون چیزی که واقعاً برای این آدم مناسبه بهش پیشنهاد بده. یعنی درسته می‌دونه چی برای انسان جذاب‌تره اما نمی‌دونه چی واقعاً و حقیقتاً براش بهتره.

چیزی که مشخصه اینه که همونطور که خود تریستان هریس هم می‌گه ماشین به نقاط ضعف حیوان انسانی (human animal) چیره شده. نه انسان! این نکته به نظرم خیلی مهمه. یعنی انسان از اون جهتی که با حیوانات تشابه داره در مقابل ماشین کاملاً رام و قابل کنترله و تنها در صورتی می‌تونه بر ماشین چیره بشه که توانایی‌های انسانیش رو رشد بده. شاید بتونیم بگیم زامبی‌ها آدم‌هایی هستن که تو جنبه‌های حیوانیشون گیر کردن و نخواستن و نتونستن بالاتر برن. از دیو و دَد ملولم و انسانم آرزوست.

آنها قلب‌هایی دارند که با آن نمی‌فهمند؛ و چشمانی که با آن نمی‌بینند؛ و گوشهایی که با آن نمی‌شنوند؛ آنها همچون چهارپایانند؛ بلکه گمراهتر! اینان همان غافلانند(۷:۱۷۹). غافل اونه که داره ولی حواسش نیست. مثل وقتی که عینک دستته و داری اینور اونور دنبالش می‌گردی. وقتی حواست به این همه امکاناتی که داری نیست و ازشون استفاده نکردی تا بشنوی و ببینی و بفهمی، قابل هک شدن می‌شی!