صمیمیت با زیاد شدن فالوورات ناپدید می‌شه. وقتی دو هزار نفر هر روز بهت پیام بدن مجبوری توجهتو بین همشون یا حداقل یه تعدادی‌شون پخش کنی. مجبوری با هر کی فقط یه کوچولو حرف بزنی. هر چی بیشتر دورت شلوغ بشه تنهاتر می‌شی!

بلاگرایی که کل زندگی‌شونو ریختن رو دایره، بلاگری نمی‌کنن که زندگی کنن، زندگی می‌کنن تا بتونن بلاگری کنن!

ترسناک‌ترین قسمتش اون‌جاس که فالوورات زیاد می‌شن و تشویقت می‌کنن. چون فقط تشویق می‌بینی کر و کور می‌شی و فکر می‌کنی داری درست می‌ری. از اینجا به بعد حفظ دوروبریات مهم‌تر از انجام دادنِ کارِ درست می‌شه…

سلبریتی کسی است که به‌خاطر شناخته‌شدگی‌اش، شناخته می‌شود. دنیل جی بورستین.

همونطور که اگه تو خیابون آشغال بریزی بی‌فرهنگی، اگه از جایی مطلبی برداری و نگی از کجا برداشتی بی‌فرهنگی.

در اصطلاح به اون قسمت از اینترنت که شبکه‌های اجتماعیِ مرسوم توش هستن می‌گن فضای مجازی. باید به این دقت کنیم که این فضا، “مجاز” به معنی متضاد “حقیقی” نیست. یعنی فضایی نیست که حقیقت نداشته باشه. بلکه منظور از مجاز تو لفظ “فضای مجازی” یعنی یک فضایی که واقعیت داره. چون حقیقتی غیر از حقیقتی که برای ما آشناست داره بهش بگیم مجازی ایرادی نداره، ولی اگه روبروی حقیقی بگیریمش درست نیست.

به قول کوین کلی تو کتاب آینده‌ی نزدیک: جهان اتم‌ها، جهان قابل لمسه ولی جهان بیت‌ها قابل لمس نیست. نه اینکه وجود نداشته باشه. چون با حواسمون نمی‌تونیم راحت ادراکش کنیم اصطلاحاً بهش گفته می‌شه مجازی. اگه کسی بگه فضای مجازی و تو ذهنش فضایی بدون حقیقت باشه تو درک این فضا دچار مشکل جدی می‌شه.