آدما دودسته‌ان: کسایی که خیلی زیاد اخبار رو دنبال می‌کنن و اونایی که خیلی کم خبر می‌خونن. شاید با اونایی که خیلی کم دنبال اخبار هستن نتونی به توافق برسی ولی می‌تونی باهاشون گفت‌وگو کنی. با کسایی که روزانه بیشتر از یک ساعت از عمرشون رو صرف اخبار می‌کنن به طور کلی اصلاً نمی‌تونی گفت‌وگو کنی. فکت کم نداره، ولی اینو خیلی خلاصه داشته باش: اخبار (news) یکی از مهمترین اثراتش افزایش تعصبه؛ هر خبری. دقت کن!

«به خاطر بياور هنگامی كه قوم قارون به او گفتند: لاتَفرَح كه خداوند فَرِحين (کسانی که غرق در هپینس شدن طوری که دیگه به چیز دیگه‌ای فکر نمی‌کنن) را دوست نمی‌دارد» [۲۸:۷۶]
فَرِح: فَرِح، فَرْحان: Happy and full of fun – Feeling happiness and thinking about nothing else.

انتظار اکثر ما از زندگی، کار، عبادت و تقریباً هر کاری، رسیدن به هپینسیه که فول‌آف‌فانه (full of fun). هر چی بیشتر اینترتین (entertain، سرگرم) می‌شیم و غرقِ هپینس، بیشتر می‌خوایم که این تجربۀ رهایی از هر چیزی غیر از هپینس رو داشته باشیم، در نتیجه تو یه مارپیچ، مدام رفتارمون بیشتر تحت تأثیر اینترتینمنت (entertainment) قرار می‌گیره. به این ترتیب معیار ما برای سنجش رفتارمون میزان فول‌آف‌فان بودن اون رفتار می‌شه. نتیجه: غرق‌شدگی بیشتر، بهتره، و باید بیشتر بشه.

یکی از مشخصه‌های رفتارِ حادِ اینترتینمنتی (رفتاری که باعث ترشح غیر عادی دوپامین تو مغز می‌شه) اعتیادآور بودنشه. و اساساً اعتیاد باعث ضعف اراده می‌شه و مشخصاً برای انسان مناسب نیست، نمی‌ذاره به نیازهای ضروریش مثل خوردن، خوابیدن، بهداشت و… برسه. فردِ غرق در فان خیلی مستعد فریب خوردنه. فریب در جهت ناهماهنگیِ (disharmony) بیشتر با زمین و آسمان و تمام موجودات. ناهماهنگی یعنی جنبش ناموزونِ یک ذره از یک مجموعۀ بهم پیوسته. نتیجۀ این ناهماهنگی ضرر به اون ذره و به کل سیستمه.

مثالش این ریختی می‌شه: رهبر ارکستر اون سازی که ناکوک شده و با بقیۀ سازها همصدا نیست رو دوست نداره. تمام سازها دارن موافق صدا تولید می‌کنن این یکی داره گیج می‌زنه و با ناهم‌آهنگیش داره آهنگ کل ارکستر رو خراب می‌کنه. هم خودش خوش‌صدا نیست، هم باعث ناخوشی کل قطعه‌س.

به نظر می‌رسه فرحبخش (فول‌آف‌فان) یا فرحبخش نبودنِ یه رفتار خیلی معیار دقیقی برای سنجش کیفی رفتار نیست تا با استناد به اون بتونیم کیفیت رفتارها و به تبع اون کیفیت زندگی‌مون رو بالا ببریم. اما مسئله اینه که چون ازبچگی به اشکال مختلف تحت تأثیر اینترتینمنت (بیشتر این مسئولیت رو صفحه‌های نمایش به عهده داشتن) قرار می‌گیریم، ناخودآگاه بدون اینکه حواسمون باشه مدام معیار رو میزان فول‌آف‌بودن می‌گیریم و دنبال بیشتر کردنِ اون حس هپینس هستیم و این تو بلندمدت باعث افت کیفیت زندگی ما (با توجه به چیزایی که خیلی خلاصه بالا گفتیم) می‌شه.

توی این سناریو، واقعیت مجازی در امتداد جریانی که مخصوصاً از تلویزیون در جهت دستیابی به جایگاه فول‌آف‌فان (مقام قارون) شروع شده، با جدا کردن جدیت و به تبع اون درد و رنج از واقعیت، فضایی رو می‌سازه که محل دستیابی همگانی به فول‌آف‌فانه. حالا این امکان برای همه فراهمه تا به مقام قارون برسن!

زبان = رسانه افکار. الفبا = رسانه‌ی زبان. کتاب = رسانه‌ی الفبا. چاپ = رسانه‌ی کتاب.

به نظرم تو چند سال آینده موضوعِ «مضرات شبکه‌های اجتماعی» تبدیل می‌شه به ترند. یعنی بلاگرایی پیدا می‌شن که با گفتنِ این مسائل و سرگرم‌کننده کردنِ (سطحی کردن) موضوع شروع می‌کنن به فالوور گرفتن و زیاد کردنِ لایک و کامنتاشون. اینجوری بحث رفته‌رفته می‌ره تو حاشیه و تبدیل می‌شه به سرگرمی و اثرگذاریش رو از دست می‌ده. یعنی آدمای خیلی زیادی داستان رو می‌شنون ولی خیلی سطحی.

فناوری اقناعی، فناوری هست که طراحی می‌شه تا نوع نگرش و رفتار مخاطبان و مصرف‌کنندگان اون فناوری رو از طریق اقناع و نفوذ اجتماعی بدون اجبار تغییر بده.

داستان اینستاگرام درباره‌ی این است که آدم برای محافظت از چیزی که ساخته است و موفق به نظر رسیدن، تا کجاها که پیش نمی‌رود. این برنامه‌ی کاربردی با چنان سرعتی آدم مشهور تولید می‌کند که کسی تابه حال نظیرش را ندیده است. [سارا فرایر، بدون فیلتر]

رسانه روی محتوا اثر می‌ذاره (یه چهارچوب با محدودیت‌های خاص). محتوای تغییر یافته تحت تاثیر رسانه، باعث تغییر ذائقۀ مصرف‌کننده می‌شه. این ذائقه‌ باعث تغییر محتوا از سمت تولید‌کننده می‌شه. این چرخه مدام تکرار و هِی تشدید می‌شه (تولیدکننده چیزی رو تولید می‌کنه که مناسب ذائقۀ مخاطب باشه، ذائقه‌ای که توسط محدودسازی و جهت‌دهیِ غیر مستقیم رسانه روی محتوا به وجود اومده). رسانۀ جدید همه‌گیر می‌شه. فرهنگ تغییر می‌کنه، و همه‌ی اینا زیر سرِ رسانه‌س، نه محتوا.

اینفلوئنسرها هر چقدر اینفلوئنس و اثرگذاریشون بیشتر می‌شه به همون نسبت اثرپذیریشون هم بیشتر می‌شه. شما میانگین افرادی هستید که بیشترین وقتتان را با آنها می‌گذرانید!

فک کن توییتِ اعتراضی بزنی و کسایی که شاکین لایکت کنن و فالوورات زیاد بشه. افزایش لایک و فالوور به خاطر اعتراض! حالا چی می‌شه؟ مسلماً هر چی تعصبی‌تر بشی و بیشتر باعث خشم یا ترس بقیه بشی زودتر رشد می‌کنی اینجوری «معترض» بودن می‌شه راهی برای کسب جایگاه اجتماعی!

چه منفی نظر بدی چه مثبت، ترند رشد می‌کنه. فقط در صورت حرف نزدنه که رشدش متوقف می‌شه.

اگه چیزی که تو ذهن مخاطبم شکل می‌گیره همون چیزی باشه که من قصد القای اونو داشتم، یعنی محتوای من باکیفیت‌ بوده. محتوای با کیفیت نه یعنی گرافیک در حد مسابقات بین‌المللی یا تصویربرداری با دوربین چند صد میلیونی.

تمام افرادی که تلاش می‌کنند بین آموزش و سرگرمی تفاوت قائل شوند درباره‌ی هیچ‌یک اطلاعی ندارند. [مارشال مک‌لوهان]