رسانه روی محتوا اثر می‌ذاره (یه چهارچوب با محدودیت‌های خاص). محتوای تغییر یافته تحت تاثیر رسانه، باعث تغییر ذائقۀ مصرف‌کننده می‌شه. این ذائقه‌ باعث تغییر محتوا از سمت تولید‌کننده می‌شه. این چرخه مدام تکرار و هِی تشدید می‌شه (تولیدکننده چیزی رو تولید می‌کنه که مناسب ذائقۀ مخاطب باشه، ذائقه‌ای که توسط محدودسازی و جهت‌دهیِ غیر مستقیم رسانه روی محتوا به وجود اومده). رسانۀ جدید همه‌گیر می‌شه. فرهنگ تغییر می‌کنه، و همه‌ی اینا زیر سرِ رسانه‌س، نه محتوا.

اینفلوئنسرها هر چقدر اینفلوئنس و اثرگذاریشون بیشتر می‌شه به همون نسبت اثرپذیریشون هم بیشتر می‌شه. شما میانگین افرادی هستید که بیشترین وقتتان را با آنها می‌گذرانید!

فک کن توییتِ اعتراضی بزنی و کسایی که شاکین لایکت کنن و فالوورات زیاد بشه. افزایش لایک و فالوور به خاطر اعتراض! حالا چی می‌شه؟ مسلماً هر چی تعصبی‌تر بشی و بیشتر باعث خشم یا ترس بقیه بشی زودتر رشد می‌کنی اینجوری «معترض» بودن می‌شه راهی برای کسب جایگاه اجتماعی!

چه منفی نظر بدی چه مثبت، ترند رشد می‌کنه. فقط در صورت حرف نزدنه که رشدش متوقف می‌شه.

اگه چیزی که تو ذهن مخاطبم شکل می‌گیره همون چیزی باشه که من قصد القای اونو داشتم، یعنی محتوای من باکیفیت‌ بوده. محتوای با کیفیت نه یعنی گرافیک در حد مسابقات بین‌المللی یا تصویربرداری با دوربین چند صد میلیونی.

تمام افرادی که تلاش می‌کنند بین آموزش و سرگرمی تفاوت قائل شوند درباره‌ی هیچ‌یک اطلاعی ندارند. [مارشال مک‌لوهان]

هر چی بیشتر درگیر سیاست‌ورزی بشی، همه چیز بیشتر سیاسی می‌شه و بنا به تحقیقات، برات سخت‌تر می‌شه که مخالفای سیاسی خودتو “آدم” ببینی. رسانه‌های خبری زندگی رو تبدیل به یه جبهه‌ی جنگ با دو طیف سیاسی می‌کنن؛ اما زندگی حقیقتا این نیست! [الیور برکمن]

توجه یکی از مهم‌ترین دارایی‌های ماست که حتما باید لحظه‌به‌لحظه خرجش کنیم، نمی‌تونیم ذخیره‌اش کنیم. این‌که به چی، کِی، چقدر، توجه می‌‌کنیم کیفیت و جهت زندگی ما رو تعیین می‌کنه. باید به چیزای بی‌اهمیت بی‌توجه و به‌اندازه متوجه چیزای مهم باشیم.

سلبریتی کسی است که به‌خاطر شناخته‌شدگی‌اش، شناخته می‌شود. دنیل جی بورستین.

دارپا (DARPA) مخفف آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته‌ی دفاعی که سال ۱۹۵۸ تاسیس شده و با بودجه و زیر نظر وزارت دفاع آمریکا کار می‌کنه. یکی از پروژه‌های این آژانس آرپانته (ARPANET). آرپانت اولین شبکه‌ی کامپیوتریه که اساس همین اینترنتیه که الان داریم. اولین پیامی که توی این شبکه ارسال می‌شه برمی‌گرده به سال ۱۹۶۹ که از دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس حرف L و O برای یه کامپیوتر دیگه توی دانشگاه استنفورد ارسال می‌شه. این شبکه یکی از اولین شبکه‌های ارتباطی کامپیوتریه که بر اساس ارسال و دریافت Packet و از پروتکل TCP/IP استفاده می‌کرده.

آیا می‌دانید پر جمعیت‌ترین کشور جهان ایالات متحدۀ فیسبوک است.

رنه دکارت: i think therefore i am. می‌اندیشم پس هستم.
انسان عصر دیجیتال: i share therefore i am. منتشر می‌کنم پس هستم.

اگر انسان قرن هفدهم با “اندیشیدن” خودش رو تعریف می‌کرد، انسان قرن بیست و یک با “به اشتراک گذاشتن” خودش رو تعریف می‌کنه. یعنی هستیِ انسانِ عصر دیجیتال با “اشتراک گذاری” گره خورده. اگر سیصد سال پیش اندیشمندان انسان‌های ارزشمند محسوب می‌شدن، الان “به اشتراک گذارندگان” انسان‌های شهیر هستن.

بالاخره بعد از چند هزار سال امکان تولید و انتشار محتوا برای تمام بشر فراهم شذه. دیگه مثل قدیم نیست که فقط یه عدۀ خیلی کمی که سواد کافی و توانایی نوشتن داشتن بتونن نظراتشون رو با بقیه به اشتراک بذارن. الان همه می‌تونن بقیه رو از دیدگاه‌های خودشون آگاه کنن. شایدم از کل زندگی‌شون. شاید بتونیم بگیم عصر اطلاعات تجلی خواست انسان برای ساده‌سازی پروسۀ تولید و انتشار محتوا بوده.