کارول کادوالادر یه نویسنده و خبرنگار انگلیسیه که شهرتش رو به خاطر افشاگری همراه با کریستوفر وایلی تو ماجرای دخالت کمبریج آنالیتیکا تو داستان همه‌پرسی خروج انگلیس از اتحادیه‌ی اروپا (برگزیت) به دست آورده.

برگزیت ترکیب دو تا کلمه‌ی british و exit هست که می‌شه brexit. یعنی خروج بریتانیا از اتحادیه‌ اروپا. سال ۲۰۱۶ یه همه‌پرسی می‌ذارن که انگلیس تو اتحادیه اروپا بمونه یا بره بیرون.

تو جریان همه‌پرسی، کمبریج آنالیتیکا با دادن اطلاعات ۸۷ میلیون کاربرش به حزبی که دنبال خروج انگلیس بودن و هدف قرار دادن اونا با پروپاگاندای خروج از اتحادیه اروپا، می‌شه یکی از دلایل اصلی تغییر ذهنیت و رای مردم. البته بعدش با افاگری کریستوفر وایلی، مشاور کمبریج آنالیتیکا و کارول کادوالادر و انتشار کارایی که کردن، مجرم شناخته می‌شن و یکی دو سال بعد اعلام ورشکستگی می‌کنن.

چیزی که توی این نمونه به شکل عینی اتفاق افتاده به نظرم خطرناک‌ترین بخش اثرگذاری مخرب شبکه‌های اجتماعیه. این نوع تغییر و دستکاری افکار عمومی با این قدرت عملاً دموکراسی رو بی‌معنی می‌کنه و همه چیز رو برای یه حکومت کاملاً دیکتاتوری که آدماش صرفاً توهم اثرگذاری با رای دادن دارن آماده می‌کنه.

چیزی که توی تاثیرگذاری رسانه‌های اجتماعی خیلی مهمه «ارسال پیام شخصی‌سازی شده برای هر شخصه». توی تلویزیون و مجلات شما یه برنامه می‌سازی و پخش می‌کنی و هر کسی با هر نظری می‌شینه می‌بینه یا می‌خونه. ولی اینجا تو آدم‌ها رو بر اساس طیف سلایق سیاسی و کلی چیز دیگه دسته‌بندی می‌کنی، دسته‌های خیلی دقیق و کوچیک. و به هر دسته یه پیامی می‌فرستی که اون افراد با توجه به آنالیزی که روی شخصیتشون شده بیشترین تاثیر رو بذاره.

اینجوری نه تنها شبکه‌های اجتماعی باعث می‌شن نظرات گروه‌های مختلف تغییر بکنه، بلکه با بخش‌بخش کردن اینا و گیر انداختنشون توی یه سری محتوا که مدام عقایدشون رو تأیید می‌کنه باعث می‌شن دوقطبی‌سازی و تنفر تشدید بشه که این برای جامعه خطرناکه.