این مطلب ماحصل دو سال کار کردن بصورت آموزش، مشاوره و مدیریت پیج‌های اینستاگرامی در جهت افزایش فروش و فالووره.

پس حوصله کن و مطلبو خوب بگیر!
سعی می‌کنم متن رو خرد خرد بنویسم که خوندنش راحت‌تر بشه، اگه راحت درنیومد به بزرگی خودتون ببخشید.

مطلب بطور کلی ۲ تا اصل داره:
۱- بده، بده، بده، بگیر
۲- رفیق بازی

تبصره: اگه کسی این اصول رو درست درک بکنه می‌تونه تو تمام شبکه‌های اجتماعی استفاده کنه. فقط مختص به اینستاگرام یا افزایش فروش نیست.

اصل اول: رابطه با بخشیدن آغاز می‌شود، نه گرفتن

اگه بخوایم بحث رو کمی مبنایی‌تر شروع کنیم باید بگیم همه چیز تو شبکه‌های اجتماعی و اینستاگرام رابطس.
یعنی اگر بگیم: اینستاگرام یعنی ارتباط بی‌راه نگفتیم.

اگه می‌خوام فروشم رو زیاد کنم باید چکار کنم؟ باید رابطه بسازم.
اگه می‌خوام انگیجمنت پیجم رو بالا ببرم باید چکار کنم؟ باید رابطه بسازم.
یعنی اگه من سر محل بقالی دارم و می‌خوام فروشم رو بالا ببرم باید با مشتریان بالقوه و بالفعلم رابطه بسازم و بعد از ساخت رابطه کیفیت اون‌ رو با رفتار و کردار و گفتارم بالا ببرم.

عموما چیزی که زیاد می‌بینم و حتما شما هم دیدید؛ افرادی که تو ایجاد رابطه قوی هستن، به قول خودمون خون‌گرم هستن، افراد اجتماعی هستن خیلی بهتر از افراد گوشه‌گیر و منزوی فعالیت‌های تجاری انجام می‌دن. چه تو اینستاگرام چه تو فضای فیزیکی.

پس اولین نکته ای که باید به اون توجه کنیم و می‌تونم به جرات بگم، اول و آخر تمام تکنیک‌های فروش تو اینستاگرام و شبکه‌های اجتماعیه؛ رابطس!
و این رابطه ساختنیه. باید به مرور زمان ایجاد بشه.

یکی از دلایلی که کسب و کارها بعد از مدتی کار کردن یواش یواش می‌بینید که شروع می‌کنن به رشدهای عجیب و غریب همین ماجرای رابطه‌هاییه که در طول زمان ایجاد شده و با گذشت زمان عمیق‌تر شده و کم کم آثارش ظهور کرده.

نکته‌ای که حتما تا اینجا متوجه شدید اینه که نوع نگاه به فروش در این متن استراتژیکه. یعنی این‌جا بنا نداریم درباره روش‌های افزایش فروش تاکتیکی حرف بزنیم.
مثل اینکه شلوغ کاری کنیم، یا نشون بدیم خیلی ارسال داریم یا باقی تکنیک‌های فروش که مطمئنا خودتون بهتر می‌دونید.

راهبرد افزایش فروش ایجاد رابطه است

خب حالا که کمی با اهمیت ایجاد ارتباط در جهت افزایش فروش در اینستاگرام آشنا شدیم سوالی که پیش میاد اینه که چجوری رابطه بسازیم؟

جواب ساده این سوال یک کلمه هست: بخشیدن!

مثلا من می‌خوام با فلان همکارم که تازه اومده تو شرکت دوست بشم. چکار می‌کنم؟

سر میز ناهار تو روزای اول که شاید ناهار نیاورده، ناهار تعارف می‌کنم یا رستوران‌های خوب اطراف رو بهش معرفی می‌کنم.
از وسایلی که رومیزم دارم مثل خوکار یا برگه یادداشت بهش می‌دم تا کارش راه بیفته.
بهش درباره شرکت و بقیه کارمندا اطلاعات می‌دم.
نمیام ازش خودکار بگیرم یا ناهارشو بخورم. این‌جوری هیچ‌وقت رابطه شکل نمی‌گیره.

دقیقا تو پیج اینستاگرام یا بقیه شبکه‌های اجتماعی ماجرا همین‌ جوریه. یعنی اگه من می‌خوام چیزی بفروشم اول باید با مخاطبم ارتباط بسازم.
برای ساختن ارتباط باید چیزی بهش بدم نه بگیرم. این‌جا دقیقا همون‌جاییه که اکثرا اشتباه می‌کنیم.

عکس محصول رو تو پیج میذاریم و زیرش می‌نویسیم قیمت فلان، جنس فلان، ارسال فلان… فقط داریم درباره محصول حرف می‎زنیم.

اینو هممون تجربه کردیم: بین دو تا فروشنده که جنس تقریبا یجور و یه قیمت دارن اونی رو انتخاب می‌کنیم که می‌تونیم باهاش راحت باشیم. به بیان ساده “فازشو بگیریم”.

پیج فروشگاهی زدم و می‌خوام محصولاتم رو بفروشم. عکس‌های خوشگل از جنسام گرفتم و قطع به یقین می‌دونم که اگه عکس‌ها رو آپ کنم ازم می‌خرن. بعد از پست کردن ۳۰ تا از عکس‌ها هیچ خبری از فروش جز ۲ تا سوال درباره قیمت نیست!

با کلی پرس‌و‌جو متوجه می‌شم باید تبلیغات کنم. ۱ میلیون تبلیغ می‌دم تو پیج‌های مختلف و سر‌به‌سر می‌کنم. اما هنوز سودی ندارم و با این‌که ۱ ماه از تبلیغم می‌گذره هنوز هیچ خبری از فروش نیست. دوباره تبلیغ می‌کنم… و دوباره تبلیغ می‌کنم و دوباره تبلیغ می‌کنم…

این وسط اگر زرنگ باشم تو این روند تبلیغ و فروش می‌تونم با بعضی از مشتریام به واسطه نوع رفتارم و خدمات پس از فروشم یا بخاطر کیفیت محصولاتم ارتباط دوستانه و صمیمی بسازم، که همین رابطه ها باعث می‌شه رفته رفته هزینه‌های تبلیغاتم پایین‌تر بیاد و حاشیه سودم بیشتر بشه.

خارج از بحث:
سوال: آیا می‌شه بدون تبلیغ کردن و فروش محصول از همون ابتدا رابطه ساخت؟
جواب: بله بوسیله بازاریابی محتوا می‌شه.

برگردیم به بحث…
پس اولین قدم اینه که رابطه بسازیم. اول یه چیزی بده بعد انتظار گرفتن داشته باش.

بده، بده، بده، بگیر

یعنی چی اول یه چیزی بده، بعد بگیر…
بذارید با ذکر مثال ماجرا رو کمی روشن‌تر کنیم.

علی یه کارگاه نجاری داره و محصولات دکوراتیو چوبی تولید می‌کنه.
برای افزایش فروش خودش به غیر از این‌که بخواد عمده کار کنه می‌خواد تک‌فروشی هم داشته باشه، برا همین یه پیج اینستاگرام می‌زنه و از محصولاتش عکس می‌گیره و تو پیج می‌ذاره.

آیا تا این‌جا کار اشتباهی کرده؟
خیر. به هیچ وجه.

این کاریه که تمام تولیدکنندگان انجام می‌دن. بزرگترین مشکل این‌کار اینه که ماجرا خیلی یه طرفه جلو می‌ره.
اینو نباید فراموش کنیم که اینستاگرام یه شبکه‌ اجتماعیه و شبکه‌های اجتماعی جایی برای ارتباط هستن.

پیجی که فقط محصول توش باشه با توضیحاتش، مثل ویترین می‌شه. این رو هم نباید یادمون بره که اینستاگرام فروشگاه نیست.

پس چکار باید بکنیم؟
شاید بپرسید ما که به غیر از محصول‌مون چیز دیگه‌ای نداریم، پس چی؟

هر کارگاهی، هر فروشگاهی، هر مجموعه تولیدی بالاخره یسری داستان تو تولید یا توزیع یا تهیه اجناسش داره. می‌شه لابلای ارائه محصولات کمی هم قصه بگیم. داستان پردازی کنیم. از بدو خلقت بشر تا الان قصو‌گویی همیشه برا آدمیزاد جذاب بوده.

مثلا علی می‌تونه از مراحل ساخت محصولاتش فیلم بگیره. یا وقتی می‌ره بازار برای تهیه مواد اولیه، عکس بگیره. یا تو استوری اشعاری که بهشون علاقه داره رو معرفی کنه و…

کافیه نشون بدی فازت چیه

به هر ترتیب باید به نحوی نشون بدیم که نوع نگرش ما چیه، به چی فکر می‌کنیم، چیا برامون ارزش داره و…

باید شخصیت خودمون رو هم لابلای محتواهایی که منتشر می‌کنیم بروز بدیم و با استمرار، اون شخصیت رو تو ذهن مخاطبان ثبت کنیم.

مردم شاید از پیجی که شخصیت نداره خرید بکنن، اما هیچوقت عاشق اون نمی‌شن یا با ذوق و شوق به بقیه معرفیش نمی‌کنن. همیشه بین محصولات عام رقابت سر قیمته اما برندها این‌طور نیستن. برندها یه چیز دارن و اون شخصیته. همین!

دوباره تکرار می‌کنم: این یه استراتژی برای افزایش فروشه و نباید انتظار بازدهی سریع ازش داشته باشید.
اما اگر تو بلندمدت درست انجام بشه نتیجه‌اش خیلی خیلی خیلی بهتر از بقیه تکنیک‌هاست.

در حقیقت تو این روش ما با ایجاد ارتباط عمیق و با کیفیت تصویری از خودمون و کارمون تو ذهن مخاطبانمون ایجاد می‌کنیم و با ادامه رفتارمون اون تصویر رو تثبیت می‌کنیم. باهاشون رفیق می‌شیم.
این رفاقت با بخشیدن شروع می‌شه نه گرفتن.

اصل دوم: رفیق بازی

بله رفیق بازی. اگه آدم رفیق بازی باشی می‌دونی منظورم چیه.

رفیق بازی فرقش با دوستی، یا دوست داشتن چیه؟
رفیق بازی در حقیقت سطح با کیفیت‌ترِ دوستیه. یعنی تو رفیق بازی آدابی از طرف جمع رفقا رعایت می‌شه که خارج از کلیشه‌هاست و بیشتر مرامیه.

تو رفیق بازی صحبت از من و دوستم یا من و رفیقم نیست. صحبت از من رفیقامه. صحبت از یه قبیلس. حرف از یه کامیونیتیه. یه جمع کوچیک که آداب خاص خودشو داره و فاز حاکم بر اون یه فاز خاصه.

حتما اگه رفیق بازی کرده باشی اینو خیلی راحت می‌تونی درک کنی. یسری حرفا یا کارا تو جمع سوژه‌اس. مثلا وقتی کسی می‌گه “لوبیا” همه می‌خندن چون تو طول زمان اتفاقاتی افتاده که با این کلمه ارتباط داره. ازین دست اراجیف فقط تو ماجرای رفیق بازی هست، نه تو مدل‌های دوستی روتین.

پس منظورمون از رفیق‌بازی اینه که یه جمع با فاز یجور بسازیم و اونو قوی و بزرگ کینم.

این تقریبا با مفهوم قبیله‌سازی شاید هم معنی باشه. البته من تا حالا اصلا به ماجرای رفیق بازی به مثابه قبیله سازی فکر نکرده بودم و همین الان در حال نوشتن این خطوط به ذهنم رسید. بگذریم…

رفیق بازی مرام‌های خاص خودشو داره

لب مطلب تو رفیق‌بازی مرامه. باید با مرام باشی.
هر کاری می‌کنی نباید انتظار برگشتشو داشته باشی…
باید از خودگذشتگی کنی، برا رفیقت از جونت مایه بذاری….
و ازین دست مزخرفات…

این‌که رفیق‌بازی عموما ضرره و کسایی که آلوده‌اش شده باشن خوب می‌دونن که تهش هیچی نیست مُسَلَّمه. ما اینجا حرفمون فروشه. پس اگه می‌گیم رفیق‌بازی… به جهت وقت‌گذرونی نیست. به جهت افزایش فروش در اینستاگرام هست. رفیق‌بازی هدفمند.

شاید الان بهتر معنای بده، بده، بده، بگیر مشخص شده باشه.
می‌بخشم بدون چشم داشت…
می‌بخشم چون رفیقمی…
مفتی آموزش می‌دم چون رفیقمی…
برات کلی وقت میذارم چون باهات حال می‌کنم…
حالا اگه تو رفیق نیستی مشکل از توعه. من تو رو رفیقم حساب کردم، اگه تو نارفیقی کنی خودت آسیب می‌بینی.

حتما اگه محصولی فروخته باشید دیدید اولین کسایی که از شما خرید می‌کنن دوستان و آشنایانتون هستن. کسایی که به نحوی با شما ارتباط نزدیک دارن.
بعد از نزدیکان؛ دوران هستن که خرید می‌کنن.

بالاخره ماجرا ماجرای ارتباطه. هرچی ارتباطِ بیشتر و بهتری بسازید، کار فروش راحت‎‌تر و کم‌هزینه‌تر انجام می‌شه. بهترین راه ایجاد رابطه‌های عمیق، باکیفیت و موندگار، پیروی از قواعد “رفیق‌بازیه”

بقول معروف شما با رفیق‌بازی مخاطب وفادار پیدا می‌کنید. مخاطبی که فاز شما رو داره و خیلی از جاها به شما مرامی کمک می‌کنه یا بقول معروف بهتون حال می‌ده.

انقد حرف از مرام و معرفت و رفیق‌بازی زدم فاز دوران جاهلیتو لوتی‌های قدیمو گرفتم. از اونجا که این فاز پرت و پلاس و حالم بد شد، از ادامه این بحث معذورم. زَت زیاد…

جمع بندی

کل اراجیف بالا رو می‌شه تو ۵ جمله جمع کرد:
۱- اینستاگرام یه شبکه اجتماعیه و مبنا تو شبکه های اجتماعی ارتباطه
۲- ارتباط بیشتر و بهتر باعث فروش بیشتر می‌شه
۳- برای ایجاد ارتباط باید یه چیزی بدیم بعد انتظار گرفتن داشته باشیم
۴- جهت ساختن رابطه باید شخصیت خودمون یا برندمون رو بُروز بدیم
۵- در نهایت بوسیله “رفیق‌بازی” باید یه جمع دوستانه هم‌فاز بسازیم

لطفا نظرت رو همین‌جا کامنت کن تا مطلب غنی‌تر بشه. ممنون.