داده از انسان استخراج می‌شه و برای استخراج داده نیاز به سنسور یا حسگر هست.

ما هم داده‌ها رو به‌وسیلۀ حسگرهای خودمون دریافت می‌کنیم. یا از طریق لمس، که توی کل بدنمون پخشه، یا از طریق دیدن، یا شنیدن و یا بوییدن و چشیدن.

همین الان گوشی‌ها و تمام صفحه‌نمایش‌هایِ متصل به اینترنتِ ما سنسورهای دریافت داده هستن. این جریان همونطور که می‌بینیم داره به شکل خیلی گسترده تو تمام اینترنت و وب اتفاق میفته.

این رباتی که دیدیم مجهز به حسگر داینامیک بود. یعنی مثل گوشی‌ها یه سنسورِ منفعل نیست. بلکه حرکت می‌کنه و به این طرف و اون طرف نگاه می‌کنه و می‌شنوه.

توجه به سنسورهای استخراج دادۀ داینامیک از این جهت قابلِ توجهه که ما اصولاً نگرانی‌هامون از اشیائی هست که می‌خواد تو زندگی ما به زودی سروکله‌شون پیدا بشه. مثل دستیار صوتی آمازون یا گول که می‌خوان همیشه گوش باشن و تمام چیزایی که می‌گیم رو بشنون.

در کنار ماجرای اینترنت اشیاء و استخراج داده، ما ربات‌های استخراج داده رو هم باید ببینیم که علاوه بر مجهز بودن به چند نوع سنسور مختلف توانایی حرکت روی زمین یا حتی پرواز کردن رو هم دارن.

این ربات اسپات بوستون داینامیکس فعلاً تو مرحلۀ گرفتن داده از بیرون، تشخیص اینکه چیه و ارسال اون به یه کنترل‌کنندۀ انسانیه. مدل پیشرفته‌ش مسلماً رباتی می‌شه که علاوه بر جذب و ارسال داده، توانایی پیش‌بینی و حتی تصمیم‌گیری هم داره.

یعنی اگه جایی چیزی داره اشتباه کار می‌کنه جدای از اینکه پیش‌بینی می‌کنه که این خطا چه تاثیرات مخربی می‌تونه توی کارخونه داشته باشه، یه دستور برای تغییر اون صادر می‌کنه یا اگه کل سیستم از راه دور قابلیت کنترل داشته باشه خودش تغییرو اعمال می‌کنه! اتوماسیون کاملِ جریان نظارت.

بر خلاف اینکه همیشه ربات‌ها رو در خدمت آدما تصور می‌کردیم حالا ربات‌ها دارن تو قامت ناظرانِ عموم مردم و در خدمتِ طبقۀ بالا ظاهر می‌شن.

البته مسلماً این تمام داستان نیست و باید ببینیم جریان چطور پیش می‌ره.